70 lat historii Liceum w Bielawie

Opublikowane w dniu 14 września

W październiku br. Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego będzie obchodzić 70-lecie istnienia. Warto przy tej okazji wspomnieć dawne dzieje. W tym celu zajrzałam do biuletynu wydanego z okazji XXXV-lecia szkoły oraz monografii „Bielawa: wczoraj – dziś – jutro” Kazimierza Tłokińskiego, nieżyjącego nauczyciela historii i dyrektora naszego liceum w latach 1951-75. Monografia poświęcona życiu społeczno-politycznemu naszego miasta od 1945 roku po lata 70-te wzbogacona została rysunkami Romana Gargasa. O historii szkoły najlepiej poczytać w jej kronikach. Warto także porozmawiać z absolwentami, ponieważ tylko tak można usłyszeć niepisane, ciekawe historie ze szkolnych ławek i dotrzeć do zakurzonych, ale cennych zdjęć.

Przedwojenna pocztówka ze zbiorów T. Łazowskiego.

Budynek dzisiejszego liceum to niegdyś prywatna, ponadpodstawowa szkoła żeńska, którą w 1877 roku założyła Mina Brown. W kolejnych latach działała tu również szkoła dla chłopców. Połączenie tych szkół nastąpiło w 1905 roku. W latach 20 XX w. szkoła została przekształcona w gimnazjum, dziś powiedzielibyśmy, o profilu matematyczno-przyrodniczym. W kolejnych latach nazwa szkoły brzmiała: Realne Progimnazjum w Górach Swoich. Szkołę rozbudowywano ze względu na zwiększającą się liczbę uczniów. Również w latach 20. obok szkoły, której nazwę zmieniono na Realną Szkołę Średnią w Górach Sowich, wybudowano salę gimnastyczną. Podczas II wojny światowej szkoła była miejscem pobytu kobiet narodowości żydowskiej, które pracowały w bielawskich zakładach. W 1945 roku stacjonowało tu wojsko radzieckie. Budynek został oddany do użytku szkoły na przełomie maja/czerwca 1946 r. Otworzono wówczas Szkołę Stopnia Podstawowego nr 1 w Bielawie, której kierownikiem była Wanda Miller.

W roku szkolnym 1947/48 roku utworzono dwie ósme klasy Szkoły Podstawowej nr 1, które zapoczątkowały powstanie Liceum Ogólnokształcącego w Bielawie. W kolejnym roku Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego Zarządu Miejskiego w Bielawie miała trzy klasy i 74 uczniów. Pierwszym dyrektorem liceum w latach 1948-50 był Antoni Rosik. W 1950 roku Ministerstwo Oświaty wyraziło zgodę na upaństwowienie szkoły i zmianę nazwy na: Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego. W kolejnym roku szkolnym dyrektorem został Grzegorz Silberlicht. Wtedy szkoła posiadała 11 klas, co zgodne było z polityką państwa, dotyczącą tworzenia tzw. jedenastolatek.

Fragment z Gazety Robotniczej, 1955 rok

W sierpniu 1951 roku Ministerstwo przekazało szkołę Towarzystwu Przyjaciół Dzieci, a dyrektorem został Kazimierz Tłokiński. Odtąd szkoła nosiła nazwę: Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Podstawowego i Licealnego TPD w Bielawie. Zmieniło się to w roku 1956, kiedy rozwiązywano szkoły TPD-owskie. Wówczas szkoła przyjęła nazwę: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Bielawie. W tym okresie nadal przeważały klasy podstawowe nad licealnymi.

Kazimierz Tłokiński, dyrektor szkoły w latach 1951-75

W 1960 roku Ministerstwo wyraziło zgodę na nadanie szkole patrona. Od 4 czerwca 1961 roku pełna nazwa szkoły brzmiała: Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Bielawie. Obyła się wówczas uroczystość, podczas której zaprezentowano sztandar szkoły ufundowany przez Komitet Rodzicielski. Widniał na nim biały orzeł i patriotyczny tekst „Nie rzucim ziemi skąd nasz ród”. Wydarzenie to opisywane jest w kronice szkolnej jako Najpiękniejsza Karta z Historii Szkoły. W kolejnych latach klasy licealne przeważały nad podstawowymi, dlatego uczniów szkoły podstawowej przeniesiono do innych szkół, a liceum działało samodzielnie jako Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego.

Wygląd szkoły od strony ul. 1-go Maja w latach 60., zdjęcie ze zbiorów A. Bohdanowicza

Wygląd szkoły od strony boiska w latach 60., zdjęcie ze zbiorów A. Bohdanowicza

W 1975 roku dyrektorem szkoły została Zofia Kowalczyk. W 1978 roku Liceum Ogólnokształcące posiadało 533 uczniów, 19 oddziałów i 19 nauczycieli. W 1980 roku dyrektorem został Tadeusz Drapich. W 1983 roku powołano Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Bolesława Chrobrego, w skład którego, oprócz szkoły średniej, wchodziły trzy klasy Szkoły Podstawowej nr 10.

Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego, rok 1978, zdjęcie ze zbiorów T. Łazowskiego

W 1984 roku odbył się pierwszy Zjazd Absolwentów, zaś drugi pod koniec lat 80. Wtedy szkoła ponownie stała się Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Bielawie. W 1991 roku utworzona została Rada Rodziców i dział księgowości. Statut szkoły opracowano w kolejnym roku. 1997 roku dyrektorem szkoły została  Janina Wańska. 1998 roku szkoła obchodziła 50-lecie istnienia i odbył się trzeci Zjazd Absolwentów Liceum. Z tej okazji Absolwenci ufundowali szkole pamiątkową tablicę.

Pamiątkowe znaczki ze zjazdów

Pamiątkowa tablica zdobiąca ścianę szkoły

W 2002 roku dyrektorem szkoły została Daria Michalska. W 2005 roku szkoła przyjęła nazwę Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Bielawie, łącząc Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego i Gimnazjum nr 5. Wtedy też dyrektorem szkoły została Marzanna Kamińska.

Z okazji jubileuszu życzę nauczycielom, uczniom i ich rodzicom, aby Liceum Ogólnokształcące odnosiło jeszcze więcej sukcesów na polu zarówno edukacyjnym, jak i wychowawczym. Niech słowa lubianego przez społeczność szkolną dyrektora Tłokińskiego będą inspiracją do dalszej pracy:

„Przeważająca większość naszych pedagogów, to nauczyciele z prawdziwego zdarzenia, a ich serdeczne podejście do ucznia w każdej jego życiowej sytuacji, zjednywało im przyjaciół i powiększało zwolenników przedmiotu, którego nauczali. W pracy tych właśnie nauczycieli tkwi wielkość problemu nauczania i splendor szkoły, w której pracują.” (cyt. za: Kazimierz Tłokiński, XXXV-lecie Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Bielawie, str.16)

oprac. Żona /14.09.2018/